Büyük bir hayat planım olmadan okulu 16 yaşında bitirdim. Ne yapmak istediğime dair hiçbir fikrim yok. Dikkatle planlanmış bir kariyer yok. Neyse ki, o zamanlar Gençlik Eğitim Programı veya yaygın adıyla YTS adında, birçok sektörde çıraklık eğitimi yaratılmasına yardımcı olan, hükümet tarafından yürütülen bir program vardı.

Okulumda 5 pozisyon vardı: ikisi bankacılıkta, ikisi sigortada ve biri de nakliyede. Genç Chadd'in nakliyeciliğin ne olduğu ya da bu sektördeki kariyerin nasıl olacağı hakkında hiçbir fikri yoktu; ancak bankacılığın ya da sigortacılığın ona göre olmadığını biliyordu! Ve hayatımın yönü bu şekilde belirlendi.

35 yıl ileri sardık ve çok şey değişti. Ama yanımda 22 yaşındaki kızımla o ofislerden tekrar geçerken, sanki zamanda geriye gitmişim gibi hissettim. Bina tamamen aynı görünüyordu; CGM tabelaları hâlâ kapıların üzerindeydi (aylar önce taşınmış olmalarına rağmen!) Halılar, duvarların rengi, koku… hepsi aynı.

Gerçekten beni geriye götürdü. Ama aynı zamanda bana durup ne kadar ilerlediğimi düşünmem için de sebep verdi. Uzun ve mutlu bir nakliye kariyerim oldu ve Millennium'u sıfırdan kendi başarılı bir nakliye şirketi haline getirdim. Binlerce müşterinin milyonlarca ton ürünü dünyanın dört bir yanına taşımasına yardımcı olduk. İşler, dostluklar, fırsatlar yarattım… Oldukça duygusal bir deneyimdi.

Ama size sorum şu: Yolculuğunuz hakkında ne sıklıkla durup düşünüyorsunuz? En son ne zaman başarılarınızın değerlendirmesini yaptınız ve sırtınızı sıvazladınız? İşletme sahipleri olarak her zaman bir sonraki başarıyı, bir sonraki hedefi, bir sonraki büyümeyi aramak konusunda berbatız. Ancak her zaman ileriye bakarsanız geriye bakamazsınız ve ne kadar ilerlediğinizi göremezsiniz.

Öyleyse bir dakikanızı ayırıp düşünün, yetişkin hayata başladığınızdan bu yana neyi başardınız? En çok gurur duyduğun şey nedir? Yanıtla tuşuna basın ve bana bildirin.